πηγόβρυτος

-ον, Α

αυτός που αναβρύζει από πηγή («πυγόβρυτα νάματα»).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πηγή + -βρυτος (< βρύω «αναβρύω» πρβλ. ωκεανό-βρυτος].